การวัดและเพิ่มความสุขในสังคมเป็นความคิดเก่า ๆ ที่ถูกละทิ้งชั่วครู่และกำลังกลับมา นักปรัชญาโบราณและนักคิดยุคตรัสรู้หลายคนเข้าใจว่าความสุขเป็นเป้าหมายของชีวิต แต่ในช่วงต้นศตวรรษที่ 20 พฤติกรรมนิยมที่เพิ่มขึ้นในหมู่นักเศรษฐศาสตร์และนักจิตวิทยาทำให้เกิดความสงสัยว่าเราสามาร ถหรือควรวัดความรู้สึก และเราเริ่มใช้การวัดความก้าวหน้าทางสังคมที่เป็นกลางแทน เช่น  GDP ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา มีกระแสการสนับสนุนแนวทางความเป็นอยู่ที่ดีในหมู่นักวิชาการ ผู้กำหนดนโยบาย และภาคประชาสังคมที่กำลังรวมตัวกันอยู่ในขณะนี้นับเป็น ครั้งแรกในประวัติศาสตร์ของมนุษย์ ที่เราสามารถค้นพบวิธี ความสุข ที่ดีที่สุดในการปรับปรุงความสุขของโลกด้วยวิธีที่เข้มงวดทางวิทยาศาสตร์ เนื่องจากจำนวนการวิจัยด้านสุขภาวะที่เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วในช่วงไม่กี่ทศวรรษที่ผ่านมา ปัจจุบันเรามีความคิดที่ดีขึ้นมากเกี่ยวกับปัจจัยที่มีผลกระทบ มากที่สุดต่อสุขภาวะส่วนบุคคล อย่างไรก็ตาม งานนี้เพิ่งจะเริ่มต้นขึ้น และเราไม่คิดว่าจะมีผู้ใดสามารถพูดได้อย่างมั่นใจว่าสิ่งที่มีความสำคัญสูงสุดคืออะไร