อุกกาบาตส่วนใหญ่ถือกำเนิดจากระบบสุริยะยุคแรก และเป็นวัสดุที่เก่าแก่ที่สุดที่ยังหลงเหลืออยู่บนโลก การวิเคราะห์สภาพดินฟ้าอากาศเนื่องจากน้ำ เกลือ ออกซิเจน ฯลฯ ใช้เพื่อวัดระดับการเปลี่ยนแปลงที่อุกกาบาตเคยประสบ มีการใช้ดัชนีสภาพดินฟ้าอากาศเชิงคุณภาพหลายอย่างกับตัวอย่างแอนตาร์กติกและทะเลทรายสเกลวัดสภาพดินฟ้าอากาศที่ใช้บ่อยที่สุด ซึ่งใช้สำหรับคอนไดรต์ทั่วไปมีตั้งแต่W0 (สภาพดั้งเดิม) ถึงW6 (การเปลี่ยนแปลงอย่างหนัก) อุกกาบาต "ฟอสซิล" บางครั้งถูกค้นพบโดยนักธรณีวิทยา พวกมันเป็นตัวแทนของซากอุกกาบาตที่มีสภาพผุกร่อนสูงซึ่งตกลงสู่พื้นโลกในอดีตอันไกลโพ้น และได้รับการเก็บรักษาไว้ในตะกอนตะกอนอย่างดีพอที่จะจำแนกได้จากการศึกษาด้านแร่วิทยาและธรณีเคมี เหมือง หินปูน Thorsberg ในสวีเดนได้ผลิตอุกกาบาตฟอสซิลจากกลุ่ม ดาวออร์โดวิเชียนจำนวนมากอย่างผิดปกติซึ่งเกือบทั้งหมดเป็น L-chondrites ที่ผ่านการผุกร่อนสูง ซึ่งยังคงดูคล้ายกับอุกกาบาตดั้งเดิมเมื่อส่องด้วยกล้องจุลทรรศน์เพโตรกราฟิค แต่ก็มีต้นแบบของมันอยู่ วัสดุเกือบทั้งหมดถูกแทนที่ด้วยการทำให้เป็นแร่ทุติยภูมิบนบก แหล่งที่มาจากนอกโลกได้แสดงให้เห็นบางส่วนผ่านการวิเคราะห์ไอโซโทปของวัตถุโบราณ เม็ด สปิเนลซึ่งเป็นแร่ธาตุที่พบได้ทั่วไปในอุกกาบาต ไม่ละลายในน้ำ และสามารถคงสภาพทางเคมีไว้ได้โดยไม่เปลี่ยนแปลงในสภาพแวดล้อมที่มีสภาพอากาศบนพื้นดิน นักวิทยาศาสตร์เชื่อว่า อุกกาบาต เหล่านี้ซึ่งถูกพบในรัสเซียและจีนด้วย ล้วนมีต้นกำเนิดมาจากแหล่งเดียวกันการชนกันที่เกิดขึ้นที่ไหนสักแห่งระหว่างดาวพฤหัสบดีกับดาวอังคาร  หนึ่งในซากดึกดำบรรพ์อุกกาบาตเหล่านี้ ขนานนามว่าÖsterplana 065ดูเหมือนจะเป็นตัวแทนของอุกกาบาตประเภทหนึ่งที่ "สูญพันธุ์" ในแง่ที่ว่ามันจะไม่ตกลงมายังโลกซึ่งเป็นตัวแม่อีกต่อไป ได้ระบายออกจากแหล่งกักเก็บของวัตถุใกล้โลก จนหมดสิ้น แล้ว