การตั้งครรภ์แบ่งออกเป็นสามภาคการศึกษา ช่วงละประมาณสามเดือน ไตรมาสแรกรวมถึงการปฏิสนธิซึ่งเป็นช่วงที่สเปิร์มปฏิสนธิกับไข่ จากนั้น ไข่ที่ปฏิสนธิจะเดินทางลงไปตามท่อนำไข่และเกาะที่ด้านในของมดลูกซึ่งไข่จะเริ่มก่อตัวเป็นตัวอ่อนและรก ในช่วงไตรมาสแรก ความเป็นไปได้ของการแท้งบุตร (การตายตามธรรมชาติของตัวอ่อนหรือทารกในครรภ์) นั้นสูงที่สุด ประมาณกลางไตรมาสที่ 2 อาจรู้สึกได้ถึงการเคลื่อนไหวของทารกในครรภ์ ในสัปดาห์ที่ 28 ทารกมากกว่า 90% สามารถอยู่รอดนอกมดลูกได้หากได้รับการดูแลทางการแพทย์ที่มีคุณภาพสูงแม้ว่าทารกที่เกิดในเวลานี้จะมีอาการแทรกซ้อนทางสุขภาพอย่างร้ายแรง เช่น ปัญหาเกี่ยวกับหัวใจและระบบทางเดินหายใจ และความพิการทางสติปัญญาและพัฒนาการในระยะยาว การดูแลก่อนคลอดช่วยเพิ่มผลการตั้งครรภ์  โภชนาการระหว่างตั้งครรภ์มีความสำคัญต่อการเจริญเติบโตของทารกในครรภ์ การดูแลก่อนคลอดอาจรวมถึงการหลีกเลี่ยงยาเสพติดเพื่อการพักผ่อนหย่อนใจ ( รวมถึงยาสูบและแอลกอฮอล์ ) ออกกำลังกายเป็นประจำตรวจเลือดและตรวจร่างกาย เป็นประจำ ภาวะแทรกซ้อนของ สตรีมีครรภ์ อาจรวมถึง ความผิดปกติ ของความดันโลหิตสูงเบาหวานขณะตั้งครรภ์ โรคโลหิตจาง จากการขาดธาตุเหล็กและอาการคลื่นไส้อาเจียนอย่างรุนแรง ในการคลอดบุตรในอุดมคตินั้น แรงงานจะเริ่มต้นที่ "ระยะ" ของมันเอง ทารกที่เกิดก่อน 37 สัปดาห์จะ " คลอด ก่อนกำหนด " และมีความเสี่ยงสูงต่อปัญหาสุขภาพ เช่นสมองพิการ ทารกที่เกิดระหว่างสัปดาห์ที่ 37 ถึง 39 ถือเป็น "ระยะแรก" ในขณะที่ทารกที่เกิดระหว่างสัปดาห์ที่ 39 ถึง 41 ถือเป็น "ระยะครบกำหนด" ทารกที่เกิดระหว่างสัปดาห์ที่ 41 ถึง 42 สัปดาห์ถือเป็น "ระยะหลัง" ในขณะที่หลังจาก 42 สัปดาห์จะถือว่าเป็น " ระยะหลัง " ไม่แนะนำให้คลอดก่อน 39 สัปดาห์โดยการเหนี่ยวนำการคลอดหรือการผ่าตัดคลอด เว้นแต่จะมีความจำเป็นด้วยเหตุผลทางการแพทย์อื่นๆ