ในศตวรรษที่ 21 ขณะที่เราหวังว่าจะขยายความรู้ของเราเกี่ยวกับตัวเรา ชีวิต โลก และจักรวาล การบรรลุถึงความสุขได้กลายเป็นความปรารถนาร่วมกัน ท้ายที่สุดแล้ว จักรวาลไม่ได้เป็นหนี้ความสุขของเรา วิวัฒนาการไม่ได้ออกแบบโดยคำนึงถึงความสุข ตราบใดที่สิ่งมีชีวิตสืบพันธุ์และมีชีวิตรอด ความรู้สึกพึงพอใจและความเป็นอยู่ที่ดีของพวกมันก็ไม่สำคัญสิ่งสำคัญคือต้องสังเกตที่นี่ว่า ความสุข ในฐานะความเบิกบานหรือความรู้สึกอิ่มอกอิ่มใจที่ยั่งยืนนั้นเป็นไปไม่ได้ที่คนส่วนใหญ่จะได้รับ สิ่งที่เป็นไปได้คือความรู้สึกพึงพอใจโดยทั่วไปในช่วงเวลาที่ขึ้นๆ ลงๆ บ่อยครั้ง และบุคคลคิดว่าตัวเองมีความสุขกับชีวิตเมื่อรู้ตัว ถามพ่อแม่เกี่ยวกับประสบการณ์ของพวกเขากับลูก ๆ แล้วพวกเขาจะพูดถึงความยุ่งยากมากมายในแต่ละวันในการเลี้ยงลูกและหาเลี้ยงเด็ก อย่างไรก็ตาม ถามพวกเขาว่าแหล่งความสุขที่ใหญ่ที่สุดของพวกเขา พวกเขาน่าจะตอบพร้อมกับลูก ๆ ของพวกเขา