ผู้ใหญ่จำนวนมากก็ไร้ความสามารถจนชีวิตประจำวันส่วนใหญ่ถูกขัดขวาง ชุมชนบางแห่งปิดร้านค้าทั้งหมดหรือกำหนดให้ลูกค้าฝากคำสั่งซื้อไว้ข้างนอก มีรายงานว่าเจ้าหน้าที่สาธารณสุขไม่สามารถดูแลคนป่วยหรือคนขุดศพฝังศพคนตายไม่ได้ เพราะพวกเขาก็ป่วยเช่นกัน หลุมฝังศพจำนวนมากถูกขุดด้วยพลั่วไอน้ำและศพถูกฝังโดยไม่มีโลงศพในหลายแห่งบริสตอลเบย์ภูมิภาคของอลาสกาที่มีประชากรอาศัยอยู่โดยชนพื้นเมืองประสบกับอัตราการเสียชีวิตร้อยละ 40 ของประชากรทั้งหมด โดยบางหมู่บ้านหายไปทั้งหมดดินแดน หมู่เกาะแปซิฟิกหลายแห่งได้รับผลกระทบอย่างหนักเป็นพิเศษ การแพร่ระบาดมาถึงพวกเขาจากนิวซีแลนด์ ซึ่งช้าเกินไปที่จะดำเนินมาตรการเพื่อป้องกันไม่ให้เรือเช่นTaluneซึ่งเป็นพาหะนำโรคออกจากท่าเรือ จากนิวซีแลนด์  ไข้หวัด ใหญ่มาถึงตองกา (คร่าชีวิตประชากร 8%) นาอูรู (16%) และฟิจิ (5%, 9,000 คน) ได้รับผลกระทบมากที่สุดคือ ซามัวตะวันตก ซึ่งเดิมคือเยอรมันซามัวซึ่งถูกยึดครองโดยนิวซีแลนด์ ใน ปีพ.ศ. 2457 90% ของประชากรติดเชื้อ ผู้ชาย 30% ผู้หญิง 22% และเด็ก 10% เสียชีวิต ในทางตรงกันข้ามผู้ว่าราชการจอห์น มาร์ติน พอเยอร์ ป้องกันไข้หวัดไม่ให้ไปถึงอเมริกันซามัว ที่อยู่ใกล้เคียง โดยการปิดล้อมโรคแพร่กระจายได้เร็วที่สุดผ่านชนชั้นทางสังคมที่สูงขึ้นในหมู่ชนพื้นเมือง เนื่องจากประเพณีการรวบรวมปากต่อปากจากหัวหน้าบนเตียงมรณะ ผู้อาวุโสในชุมชนหลายคนติดเชื้อจากกระบวนการนี้