ดาวฤกษ์ในแถบลำดับหลักที่มีมวลมากกว่าแปดเท่าของมวลดวงอาทิตย์ถูกกำหนดให้ตายในการระเบิดไททานิคที่เรียกว่าซูเปอร์โนวา. ซูเปอร์โนวาไม่ใช่แค่โนวาที่ใหญ่กว่าเท่านั้น ในโนวา มีเพียงพื้นผิวของดาวเท่านั้นที่ระเบิดได้ ในซุปเปอร์โนวา แกนกลางของดาวจะยุบตัวและระเบิด ในดาวมวลมาก ปฏิกิริยานิวเคลียร์ที่ซับซ้อนทำให้เกิดการผลิตเหล็กในแกนกลาง เมื่อได้รับธาตุเหล็กแล้ว ดาวฤกษ์ นาซา ได้ดึงพลังงานทั้งหมดที่ได้จากปฏิกิริยานิวเคลียร์ฟิวชันออกไป นั่นคือปฏิกิริยาฟิวชันที่ก่อตัวเป็นธาตุที่หนักกว่าเหล็กจริง ๆ แล้วใช้พลังงานมากกว่าที่จะผลิตออกมา ดาวฤกษ์ไม่มีทางที่จะรองรับมวลของมันได้อีกต่อไป และแกนเหล็กก็พังทลายลง ในเวลาเพียงไม่กี่วินาที แกนกลางจะหดตัวจากระยะทางประมาณ 5,000 ไมล์ เหลือเพียงหนึ่งโหล และอุณหภูมิพุ่งสูงขึ้นถึง 100 พันล้านองศาหรือมากกว่านั้น ชั้นนอกของดาวเริ่มยุบตัวลงพร้อมกับแกนกลาง แต่ดีดตัวกลับมาพร้อมกับการปลดปล่อยพลังงานจำนวนมหาศาลและถูกเหวี่ยงออกไปด้านนอกอย่างรุนแรง ซุปเปอร์โนวาปลดปล่อยพลังงานในปริมาณที่แทบจะจินตนาการไม่ได้ ในช่วงหลายวันถึงหลายสัปดาห์ ซูเปอร์โนวาอาจส่องสว่างกว่าดาราจักรทั้งหมด ในทำนองเดียวกัน ธาตุที่เกิดขึ้นตามธรรมชาติทั้งหมดและอนุภาคย่อยของอะตอมมากมายถูกผลิตขึ้นในการระเบิดเหล่านี้ โดยเฉลี่ยแล้ว การระเบิดของซูเปอร์โนวาจะเกิดขึ้นทุกๆ ร้อยปีในดาราจักรทั่วไป แต่ละปีมีการค้นพบซุปเปอร์โนวาประมาณ 25 ถึง 50 แห่งในกาแลคซีอื่น แต่ส่วนใหญ่อยู่ห่างไกลเกินกว่าจะมองเห็นได้หากไม่มีกล้องโทรทรรศน์