ปลาว่ายในระยะที่สั้นลงเล็กน้อย (โดยเฉลี่ย 65 ซม.) เมื่อเปลี่ยนรูปแบบพื้นหลังเป็นเส้นแนวนอนเส้นใดเส้นหนึ่ง ยิ่งไปกว่านั้น ปลามีความไม่สอดคล้องกันมากขึ้นในการประมาณระยะทาง โดยแสดงการเปลี่ยนแปลงมากกว่าสองเท่าเมื่อเทียบกับเมื่อพื้นหลังมีลายทางแนวตั้ง ระยะทางว่ายไม่มีความแตกต่างกันเมื่อเปลี่ยนรูปแบบเป็นลายตาราง 2 ซม. เทียบกับลายแถบแนวตั้ง 2 ซม ต้นกำเนิดของปลาทอง รูปแบบทั้งสองนี้มีความถี่ของข้อมูลพิเศษเท่ากัน ผลลัพธ์นี้บ่งชี้ว่าเป็นการเปลี่ยนแปลงความถี่ของข้อมูลเชิงพื้นที่ที่ส่งผลต่อการประมาณระยะทางของปลา ไม่ใช่แค่การเปลี่ยนแปลงรูปแบบเท่านั้น จากผลการวิจัยพบว่าปลาทองประเมินระยะทางโดยการสตรีมรูปแบบการเคลื่อนไหวที่ชัดเจนของวัตถุในสิ่งแวดล้อม (เรียกว่า การไหลของแสง) เป็นที่ทราบกันดีว่าสัตว์บกหลายชนิดใช้การไหลของแสงในการประมาณระยะทาง แต่ดูเหมือนว่าปลาทองจะประมวลผลข้อมูลต่างออกไป