ซีลีเนียมเป็นส่วนประกอบของซีลีโนโปรตีนและเอนไซม์ สิ่งเหล่านี้มีคุณสมบัติต้านอนุมูลอิสระที่ช่วยสลายเปอร์ออกไซด์ ซึ่งสามารถทำลายเนื้อเยื่อและ DNA นำไปสู่การอักเสบและปัญหาสุขภาพอื่นๆ ปริมาณซีลีเนียมในอาหารอาจแตกต่างกันอย่างมาก ขึ้นอยู่กับปริมาณซีลีเนียมในดินที่ปลูก ปริมาณดินแตกต่างกันไปตามภูมิภาค อาหารจากพืชจะได้รับซีลีเนียมจากดิน ซีลีเนียม ซึ่งจะส่งผลต่อปริมาณซีลีเนียมในสัตว์ที่กินพืชเหล่านั้น อาหารประเภทโปรตีนจากสัตว์มักเป็นแหล่งซีลีเนียมที่ดี อาหารทะเล เนื้อเครื่องใน และถั่วบราซิลเป็นอาหารที่มีซีลีเนียมสูง แม้ว่าชาวอเมริกันจะได้รับซีลีเนียมส่วนใหญ่จากอาหารหลักในชีวิตประจำวัน เช่น ขนมปัง ซีเรียล สัตว์ปีก เนื้อแดงและไข่