ใบอนุญาตบทกวี สิทธิ์ที่กวีจะแก้ไขหรือกลับด้านไวยากรณ์มาตรฐานหรือแยกออกจากพจนานุกรมหรือการออกเสียงทั่วไปเพื่อให้สอดคล้องกับข้อกำหนดด้านเมตริกหรือวรรณยุกต์ของงานเขียนของพวกเขาตามกฎทั่วไป กวีนิพนธ์มีโครงสร้างทางวาจาที่ควบคุมอย่างระมัดระวัง เมตรของบทกวี ป้ายทะเบียนรถ รูปแบบของพยางค์ที่เน้นเสียงและไม่เน้นเสียง ตลอดจนเสียงและการดัดแปลงของคำ ล้วนส่งผลต่อความหมายและความรู้สึกอันลึกซึ้งที่กวีอาจพยายามสื่อหรือกระตุ้น กวีอาจบิดเบือนรูปแบบร้อยแก้วปกติเพื่อประโยชน์ของรูปแบบและดังนั้นจึงถือว่ามีใบอนุญาตกวี มันเป็นเพียงเรื่องของการตัดสินทางสุนทรียะและความรู้สึกว่าการเปลี่ยนแปลงนั้นเพิ่มหรือลดทอนผลรวมของบทกวีหรือไม่