ภาพรวมสถานการณ์ตั้งแต่ปี 2565 อินโดนีเซียมีผู้ป่วยที่ต้องสงสัยและได้รับการยืนยันว่าเป็นโรคหัดเพิ่มขึ้นเมื่อเทียบกับปีก่อนหน้า ระหว่างวันที่ 1 มกราคม ถึง 3 เมษายน พ.ศ. 2566 มีรายงานผู้ป่วยที่สงสัยว่าเป็นโรคหัดทั้งหมด 2,161 ราย (ยืนยันผลทางห้องปฏิบัติการ 848 ราย และเป็นไปได้ทางคลินิก 1,313 ราย [สงสัย]) ใน 18 จังหวัดจาก 38 จังหวัดในอินโดนีเซีย ส่วนใหญ่มาจากจังหวัดชวาตะวันตก (796 ราย) , Central Papua (770 ราย) และ Banten (197 ราย)โรคหัดเป็นโรคเฉพาะถิ่นในอินโดนีเซียและมีรายงานทุกปี อย่างไรก็ตาม ในปี 2565 และ 2566 มีจำนวนผู้ป่วยยืนยันเพิ่มขึ้นอย่างมาก เมื่อเทียบกับที่รายงานทุกปีตั้งแต่ปี 2561 โดยมีรายงานผู้ป่วย 920 รายในปี 2561 639 รายในปี การรักษาโรค  2562 310 รายในปี 2563 และ 132 รายในปี 2564การระบาดในปัจจุบันมีลักษณะเฉพาะคือภูมิคุ้มกันของประชากรต่ำกว่าปกติ รวมทั้งเด็กที่ไม่ได้รับการฉีดวัคซีนโรคหัด กิจกรรมเสริมภูมิคุ้มกันโรค (SIA) ดำเนินการในปี 2565 กำหนดเป้าหมายเด็กอายุต่ำกว่า 15 ปีในจังหวัดที่มีความเสี่ยงสูง (อาเจะห์ สุมาตราเหนือ เรียว หมู่เกาะเรียว และสุมาตราตะวันตก) อายุ 9 – 59 เดือนในจังหวัดชวา-บาหลี และอายุ 9 เดือนถึง 12 ปีในจังหวัดที่เหลือ ด้วยความพยายามที่จะเสริมสร้างการสร้างภูมิคุ้มกันตามปกติและกิจกรรมการติดตามอย่างต่อเนื่องเพื่อแก้ไขช่องว่างภูมิคุ้มกันของประชากรคำอธิบายของสถานการณ์ระหว่างวันที่ 1 มกราคม ถึง 3 เมษายน พ.ศ. 2566 มีรายงานผู้ป่วยโรคหัดทั้งหมด 2,161 ราย (ยืนยันผลทางห้องปฏิบัติการ 848 ราย และเป็นไปได้ทางคลินิก 1,313 ราย [สงสัย]) ใน 18 จังหวัดจากทั้งหมด 38 จังหวัดในอินโดนีเซีย ส่วนใหญ่มาจากจังหวัดชวาตะวันตก (796 ราย) ปาปัวกลาง (770 ราย) และบันเตน (197 ราย)